நவகாளி கலவரம் - மகான் காந்தி மகான் - சாவி

நவகாளி கலவரம் பற்றி அறிந்திருப்பீர்கள் என்று நினைக்கிறன். ஒருசாரரைக் கேட்டால் கோத்ராவை விட மோசமான கலவரம் என்பார்கள், இன்னொரு சாரரைக் கேட்டால் ஹிந்துக்களுக்கு நிகழ்ந்த அநீதி, இதற்கு பலசாராரும் உடந்தை. காந்தியின் செயல்பாடுகளும் உவப்பானதாக இல்லை என்று கூறுவார்கள். அந்த பஞ்சாயதிற்குள் எல்லாம் நான் நுழைய விரும்பவில்லை. அவரவர், அவரவர் சிந்தனைகளின்படியும் ஆராய்ச்சியின்படியும் எது சரி என்று ஒரு முடிவுக்கு வருகிறீர்களோ அதற்கே வந்து கொள்ளுங்கள். அது உங்கள் விருப்பம். இப்போது நவகாளிக்கு வருவோம். 

நவகாளி வங்காளத்தில் இருக்கும் முக்கியமான பகுதி, இங்கு இஸ்லாமியர்களுக்கும் இந்துக்களுக்கும் இடையே மிகப்பெரிய கலவரம் நடைபெற்றது. கலவரம் ஆரம்பித்த - நடைபெற்ற -  காந்தி உள்ளே வருவதற்கு முந்தைய பகுதியை உங்கள் வரலாற்று ஆர்வத்திணை வளர்க்கும் பொருட்டு சிரமேற்கொண்டு நீங்களே படித்துக் கொள்ளுங்கள்.

கலவரம் கட்டுக்குள் அடங்காமல் காட்டுத்தீ போல் பரவுகிறது. போலீசாருக்கு அடங்கவில்லை எனில் வான்வழித் தாக்குதல் மூலம் கட்டுபடுத்துங்கள் என்று பிரிடீஷாரிடம் முறையிடுகிறார் நேரு. கலவரத்தை நிறுத்தக் கோரி அத்தனை இந்தியத் தலைவர்களும் நவகாளிக்கு வந்து குமிகிறார்கள். ஆனாலும் கலவரம் நின்றபாடில்லை. இப்போது காந்தியே களத்தில் இறங்குகிறார், அனைவருக்கும் தெரியும் காந்தி களத்தில் இறங்கினால் நிலைமை கட்டுக்குள் வரும் என்று, நடந்ததும் அது தான். நவகாளி முழுவதும் கலவரம் அடங்க வேண்டி அமைதி ஊர்வலம் நடந்ததத் தொடங்கினார் மகான் காந்தி மகான். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கட்டுக்குள் வரத்தொடங்கியது கலவரம். நிற்க. இனி பேசப்போவது காந்தியைப் பற்றி மட்டும் அல்ல.

இப்போதெல்லாம் செய்தி சேகரிக்கும் பொருட்டு நிருபர்கள் எவ்வளவு ரிஸ்க் எடுக்கிறார்கள். அதையெல்லாம் விட அதிகமான ரிஸ்க் எடுத்து நேரடி ரிப்போர்ட் எடுப்பதற்காக தமிழகத்தில் இருந்து நவகாளி நோக்கி பயணிக்கிறார் தமிழ்ப் பத்திரிக்கையாளர் ஒருவர். இப்போது இருப்பது போல் ஒரு இடத்தில் இருந்து இன்னொரு இடத்திற்கு நேரடிப் போக்குவரத்து இல்லாத காலம். பேருந்து ரயில் படகு நடை என்று கிடைத்த வழிகளில் எல்லாம் பயணம் செய்கிறார் அப்பத்திரிக்கையாளர். வங்காளத்தில் சந்திக்கும் தன் நண்பர் மூலம் காந்தியையும் கண்டுபிடித்து விடுகிறார். அவர் வேறு யாருமில்லை. அப்போது கல்கி நிறுவனத்தில் மூத்த பத்திரிக்கையாளராக பணிபுரிந்த திருவாளார் சாவி அவர்களே அந்தப் பத்திரிக்கையாளர். 

தான் காந்தியை முதன் முதலில் சந்தித்த நிகழ்வை கடவுள் சந்நிதானத்தில் சயனத்தில் இருக்கும் நிகழ்வுடன் ஒப்பிட்டு பேரானந்தம் அடைகிறார் சாவி. அதன்பின் நவகாளியில் காந்தியுடனான பயணத்தில் நிழல்போல் தொடர்கிறார். 

காந்தியின் நவகாளி அமைதி ஊர்வலத்தில் பங்கு கொள்ள வந்திருக்கும் இந்தி வங்காளம் ஆங்கிலம் தெரிந்த பத்திரிக்கையாளருடன் ஒருவராக சாவியும் ஐக்கியமாகிறார். அங்கு மாணிக்கவாசகம் என்ற தமிழ் தெரிந்த பத்திரிக்கையாளர் ஒருவரும் இருக்கிறார். மாணிக்கவாசகம் தமிழ் தெரிந்த அமெரிக்க பத்திரிகை நிறுவனத்திற்காக வேலை செய்யும் பத்த்ரிக்கையாளர். எனவே அங்கிருப்பவர்களில் சாவி மட்டுமே ஒரேஒரு தமிழ்ப் பத்திரிக்கையாளர். சாவியின் எழுத்து நடை ஒரு மெல்லிய குறும்பு கலந்தே வெளிப்படுவது சுவாரசியம்.  

நவகாளி பகுதியில் காந்தியுடன் சேர்ந்து அவர் பயணித்த அனுபவங்களை ஒரு பயணிக்கக் குறிப்பைப் போல எழுதியுள்ளார். வானதி வெளியீடாக வந்த அந்தப் புத்தகம் வாத்தியார் வீட்டில் உறங்கிக் கொண்டிருந்தது. காந்தி ஜெயந்தியான இன்று தற்செயலாக அதைப் படிக்க நேரிட்டு அதன் தாக்கத்திலேயே இதை எழுதி கொண்டுள்ளேன். 

காந்தி என்பவர் மனிதர் இல்லை, மகான் இல்லை, மகாத்மா இல்லை இவை எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக அவரை ஒரு மாபெரும் சக்தியாக இறைவனுக்கு இணையாக இந்தியா உருவகித்துக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை சாவியின் அனுபவங்கள் மூலம் அறிந்துகொள்ள முடிகிறது. கடவுள் ஏதாவது சொன்னார் என்றால் நீங்கள் மறுப்பீர்களா அப்படித்தான் காந்தியை ஒவ்வொரு இடத்திலும் எதிர்கொண்டிருக்கிறார்கள் இந்தியர்கள். அவர் வாக்கு கடவுள் கொடுக்கும் வரத்திற்கு இணையானது என்கிறார்கள். 

கலவரம் நடந்த ஒவ்வொரு பகுதியிலும் காந்தியின் பிராத்தனையில் கலந்து கொள்ளவும் அவர் பேச்சை (ஹிந்தியில் தான் பேசுவார், மக்களுக்கு ஹிந்தி புரியாது, வாங்காள மொழிபெயர்ப்பாளர் கூடவே சென்றுள்ளார்) புரியாவிட்டாலும் கேட்டு பயனுறவும் கூட்டம் கூட்டமாக வந்திருக்கிறார்கள் மக்கள்.

அந்தப் புத்தகத்தில் கொசுறாக காந்தி தமிழகத்தில் பங்கு கொண்ட கூட்டங்களையும் அதில் தான் பங்கு கொண்ட விதத்தையும் பற்றி எழுதியுள்ளார். அப்போதே மாம்பலத்தில் இருந்த ஜன நெருக்கடியையும் போக்குவரத்தையும் பற்றி எழுதியிருக்கிறார். அதாவது இப்போது இருக்கும் நிலைக்கு இம்மி பிசகாமல் அப்போதும் அப்படித்தான் இருந்துள்ளது.  

தென் இந்தியாவில், காந்தி தான் பங்குகொள்ளும் ஒவ்வொரு கூட்டத்திலும் தவறாது வேறொரு விசயத்தையும் குறிப்பிட்டுள்ளார், அது

'மனிதனுக்கு பிராணவாயு எவ்வளவு அத்தியாவசியமோ, அதைப்போல இந்திய மக்களுக்கு ஹிந்துஸ்தானி பாசையும் அவசியமாகும். ஹிந்துஸ்தானி கற்பதை ஒரு முக்கிய தர்மமாகக் கருத வேண்டும். ஹிந்துஸ்தானி மிகவும் சுலபமான பாஷை. புத்திசாலிகளுக்கான தென்னிந்தியர்களுக்கு ஹிந்தி கற்பது ஒரு பிரமாதமான காரியம் அல்ல'   

(மேற்கூறிய அந்த வரிகளை சும்மா ஒரு தகவலுக்காகத்தான் கூறினான். வேறு எதனுடனும் தொடர்புபடுத்தி குழம்பிக்கொள்ள வேண்டாம். :-) )

இந்தப் புத்தகத்தைப் வாசித்த பின் காந்தி மீதான என் மதிப்பு இன்னும் ஒருபடி கூடியிருப்பது நிதர்சனம். இதுபோதாது. காந்தியைப் பற்றி இன்னும் அதிகமாக வாசிக்க வேண்டும். 

Tweet