நாடோடி எக்ஸ்பிரஸ் - சித்தன்னவாசல் - நடப்பது என்ன?

குடுமியான் மலையில் இருந்து சித்தன்னவாசலை நோக்கிக் கிளம்பும்போது நேரம் நடுப்பகலை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. வறண்டுபோன பூமியின் வறட்சியை இன்னும் செழுமையாய்க் காட்ட ஆதவன் பிரயத்தனப்பட்டுக் கொண்டிருந்தான். குடுமியான் மலையில் இருந்து சித்தன்னவாசலை நோக்கி செல்லும் சாலையில், அரை கிமீ தூரம் சென்றதுமே கண்ணில் தென்படும் அந்த பரந்து விரிந்த ஏரி, பாவம் கவலைப்படக்கூட ஆள் இல்லாமல் வறண்டு போய்க் கிடக்கிறது. ஒரு கிராமம் அளவுக்குப் பெரிதாய் பரந்து வறண்டு கிடக்கும் இந்த ஏரி ஒருவேளை சென்னைக்கு மிக மிக அருகில் இருக்கும் விழுப்புரம் அருகே இருந்திருக்குமானால் இந்நேரம் அங்கே மாண்புமிகு டாக்டர் புரட்சித்தலைவி அம்மா நகர் உதயாமிகிருக்கும். இப்போ ஒன்றும் கெட்டுப் போய்விடவில்லை, இதே நிலை இன்னும் பத்தாண்டுகள் நீடிக்குமானால் புதுகோட்டை நிச்சயமாய் சென்னையின் மிக மிக அருகில் வந்துவிடும் என்பது திண்ணம் . 

புதுகோட்டை சென்னையின் அருகில் வருவதல்ல என்னுடைய கவலை. சந்திரனில் நீரின் இருப்பை சந்திராயன் சீக்கிரமாக உறுதிப்படுத்த வேண்டுமே என்பது தான் என்னுடைய மிகபெரிய கவலை. அப்போதானே இங்கிருக்கும் எஞ்சிய விவசாயிகளையும் சந்திரனுக்கு பேக்கப் பண்ணிவிட்டுஅங்கிருந்து இங்கு நெல் இறக்குமதி செய்யமுடியும். ஒருவேளை இதே நிலை இன்னும் இருபது ஆண்டுகள் நீடித்தால் சந்திரனும் சென்னைக்கு மிக மிக அருகில் வந்துவிடக்கூடாதே என்பதும் என்னுடைய மற்றொரு ஆகச்சிறந்த கவலை.

குடுமியான்மலையில் இருந்து குறைந்தபட்சம் பத்து கிமீ தொலைவில் இருக்கும் குன்று சித்தன்னவாசல், செல்லும் பாதையில் ஒரு பேருந்தைக் கூட பார்க்க முடியவில்லை, இன்னும் சொல்லபோனால் கிராமங்களையும் மனிதர்களையுமே மிக அரிதாகவே காணமுடிந்தது. சில இடங்களில் பாதை இரண்டு மூன்று கிளைகளாக பிரியும் சமயங்களில் மட்டும் வழிகேட்பதற்கு யாரேனும் தேவைபட்டார்கள். ஸ்கூல்பையன் மொபைலில் இருக்கும் GPS வசதி எந்த பாதையில் செல்ல வேண்டும் என்பதை துல்லியமாகக் கூறினாலும் ஸ்கூல்பையன் பேச்சை எல்லாம் கேட்க நாங்கள் தயாராயில்லை :-) 

சித்தன்னவாசல் நுழைவாயிலில் இருந்து குடவரைக் கோவிலை அடைய இரண்டு கிமீ தூரம் செல்லவேண்டும் என்பதால் காரில் அல்லது பைக்கில் வருவது உத்தமம். நடராஜா ஓகே என்றால் ஓகே. நுழைவாயிலில் தலைக்கு பத்துரூபாய் மொய் வைத்தால் உள்ளே செல்ல அனுமதி. சுற்றுல்லா வந்த பள்ளிச் சிறுவர் சிறுமிகளை அதிகமாக காண முடிந்தது, என்னவொன்று இவர்களுக்கு முன்னுதாரணமாக இருக்க வேண்டிய யுவன் யுவதிகள் இச்சிறார்கள் கண்முன்னாலேயே சில்மிசங்களில் ஈடுபடுவதும், கட்டியனைப்பதும், உம்மா கொடுப்பதும், மறைவான புதர்களினுள் அழைத்துச் செல்வதும் அதன் பின் நடக்கும் நிகழ்வுகளை நமது யூகத்தில் விடுவதும் என என்ன மாதிரியான வழிகாட்டல்களை தருகிறார்கள் என்பதை இச்சமூகம் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். குறைந்தபட்சம் என்போன்ற சிறுவர்களின் நலன் கருதியாவது இது போன்றவர்கள் கொஞ்சம் நாகாரீகத்துடன் மொத்த சில்மிசத்தையும் புதர்களுக்குள்ளாகவே வைத்துகொண்டால் நலம்.  

இதுபோன்ற காட்சிகளைக் கடந்ததும் வருவது ஒரு சிறிய குன்றின் மீது அமைந்திருக்கும் சித்தன்னவாசல் குடவரைக் கோவில். குன்றின் கீழ்புறம் இருக்கும் பாட்டி கடையில் ஒரு முறுக்கு பாக்கெட் வாங்கியது தான் தாமதம் ஆவியின் நண்பர்கள் ஆவியை சூழ்ந்து விட்டார்கள். வெகுநாட்களுக்குப் பின் அவர்களை சந்தித்த மகிழ்ச்சியில் அவர்களுடன் இணைந்து நடனம் ஆடத்தொடங்கிவிட்டார்.அவர் நண்பர்களிடமிருந்து அவரை இழுத்து வருவதற்குள் போதும் போதும் என்றாகிவிட்டது. 

அன்னவாயில்ராயன் என்னும் சோழன் ஆண்ட பகுதி அன்னவாயில். இதன் அருகில் இருக்கும் குன்றில் சித்தர்கள் வாழ்ந்து வந்ததால் அது சித்தன்னவாயில் என்று அழைக்கபட்டிருக்கிறது. பின்னர் வாயில் வாசலாக மருவியதால் சித்தன்னவாயில் சித்தன்னவாசலாக மருவிவிட்டது.    

குன்றின் மீது இருக்கும் ஒரு லாவகமான பகுதியில் வாக்கான இடத்தை தேர்ந்தெடுத்து உள்ளே ஒரு இருபதடி அளவிற்கு குடைந்து கட்டியுள்ளார்கள் இந்த குடவரைக் கோவிலை. தோராயமாக கிபி 7ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த இந்த குடவரை கோவிலை சமண துறவிகள் கட்டியுள்ளதாகவும் பௌத்தமும் சமணமும் தலையெடுத்த காலகட்டத்தில் பௌத்தமும் காஞ்சிபுரம் பக்கம் ஒதுங்கிகொள்ள சமணம் புதுகோட்டையை நோக்கி நகர்ந்துள்ளது. குடவரைக் கோவிலின் உட்புறம் சமண துறவிகளின் சிலைகளும் 23ம் தீர்த்தங்கரின் சிலையும் தத்ரூபமாக வடிக்கப்பட்டுள்ளது. 

குன்றைக் குடைந்து, குடைந்த குகையில் ஏற்பட்ட வெடிப்புகளை மெனக்கெட்டு பாலிஷ் செய்து, அதன்மீது ஈர சுண்ணாம்பைப் பூசி, பூசிய சுண்ணாம்பின் ஈரம் காயும்முன் ஏற்கனவே செய்துவைத்த தாவர வண்ணக் கலவையை நாரில் முக்கி எடுத்து, உள்ளத்தில் உரு கொண்ட ஓவியத்தை அப்படியே தத்ரூபமாக வடித்துள்ளான் கலைஞன். அப்படி தத்ரூபமாக வடித்தெடுப்பது ஓவியனுக்கு எளிது என்றாலும் இங்கே விடப்பட்டிருக்கும் வித்தியாசமான சவால்கள் தான் சித்தன்னவாசலை காலத்தாலும் அழிக்க முடியாததாகியிருக்கிறது. இருள் சூழ்ந்த குகை, கிடைக்கும் குறைந்தபட்ச விளக்கொளியில் தலையை தூக்கி விட்டத்தை நோக்கி வரைய வேண்டும், ஒரு சிறு பிழை நேரினும் திருத்த முடியா ஓவியத்தை அப்படி எதுவும் நேராமல் திருந்த வரைய வேண்டும். வரைந்தும் இருக்கிறார்கள். ஏதோ கொஞ்சநஞ்சம் பகுதிகளில் அல்ல. அந்த குகை முழுவதும் வரைந்திருக்கிறார்கள்.

என்ன...! கால ஓட்டம் இந்த ஓவியங்களுக்கு முறையான பாதுகாப்பு கொடுக்காததால் சிந்திக்க முனையாத மனிதன் சிறிதும் லஜ்ஜையின்றி அவற்றை எல்லாம் சிதைத்து விட்டான். 80சதம் ஓவியங்கள் அழிக்கப்பட்டதும் அரசாங்கம் விழித்துக் கொண்டது. நினைத்துப் பாருங்கள், அவ்வளவு பெரிய குகையில் சிறு இடைவெளிகூட விடாமல் திரும்பிய பக்கமெல்லாம் ஓவியமாக அதுவும் சங்ககால வாழ்வியலைப் பிரதிபலிக்கும் ஓவியமாக இருந்திருந்தால் அது எவ்வளவு பெரிய கலைப் பொக்கிஷமாக இருந்திருக்கும். 

தற்போது 80சதம் ஓவியங்கள் அழிந்த நிலையில் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும் ஓவியங்களை அரசு வேலிபோட்டும், படம்பிடிக்க விடாமலும் பாதுகாத்துக் கொண்டுள்ளது. நுழைவுக் கட்டணம் ஐந்து ரூபாய்.   

ஒரே ஒரு அரசு அலுவலரை பாதுகாப்பு அதிகாரியாக நியமித்து உள்ளார்கள். அந்த அதிகாரியும் இத்தனை காலம் அங்கேயே இருப்பதால் அங்கிருக்கும் ஓவியங்களை கூர்ந்து நோக்கி அதில் இருக்கும் ஓவியங்களை இது சமணத் துறவி, இது தாமரைக் குளம், இது யானை இத்தியாதி இத்யாதி என்று வருபவர்களுக்கு தனக்குத் தெரிந்ததை கூறுகிறார். மேலும் அக்குகையில் உள்ளிருந்து  ஓம் என்று ஒலி எழுப்புகிறார். அவர் எழுப்பும் ஒலியில்  நமது உடலும் லேசாக அதிர்கிறது. அந்த அதிர்வு ஏதோ ஒரு மன அமைதியைக் கொடுக்கிறது. இப்படி ஒலி எழுப்புவதை எவருடைய உதவியும் இல்லாமல் தேர்ந்த பயிற்சியின் மூலம் தானே கற்றுக் கொண்டதாக பெருமிதத்துடன்  கூறுகிறார்.

இவ்வளவு தூரம் பயணித்து வந்தது இவ்வளவு சிறிய குடவரைக் கோவிலைக் காண்பதற்குத் தானா? சிறிய வயதில் இருந்து கேள்விப்பட்ட சித்தன்னவாசல் இம்புட்டுதானா என்ற ஏக்கம் எங்கள்  அனைவரிடமும் இருந்தது. ஆனால் சித்தன்னவாசல் என்பது இந்த ஒரே ஒரு குடவரைக் கோவில் மட்டுமே என்றெண்ணி நாங்கள் ஏமாந்தது போல் நீங்களும் ஏமாந்து விடாதீர்கள். 

ஏழடிபாட்டம் என்ற இடத்தில இருக்கும் சமணர்படுகை மற்றும் பிற குகைகளும் பார்க்க வேண்டிய இடங்கள். இவ்வளவுதான் சித்தன்னவாசல் என்று சித்தன்னவாசலை விட்டு கிளம்பும் பொழுது ஒரு சில நபர்கள் சமணர் படுகை இருக்கும் இடத்திற்கு சென்று கொண்டிருந்தார்கள். ஐந்து ரூபாய் நுழைவுக் கட்டணம். வெயில் கங்கணம் கட்டிக் கொண்டிருந்ததால் அங்கு போகவில்லை. அங்கு போகவில்லையே என்பதை நினைத்தால் இப்போது வருத்தமாக இருக்கிறது.

சமணர்கள் மறைந்து வாழ்ந்த பகுதி என்றும், தவம் செய்த பகுதி என்றும், ஓய்வெடுக்க வந்த பகுதி என்றும் இப்பகுதிகளை கூறுகிறார்கள். தாங்கள் படுப்பதற்கு வசதியாக செதுக்கி வைத்திருந்த படுக்கைகளை சமணர் படுகை என்று கூறுகிறார்கள். நம்மவர்களோ அதனை உடலுறவு படுகை ஆக்கிவிட்டதாலும் ஆர்ட்டின் விட்டும் அம்பு விட்டும் தங்கள் கலைத் திறமையை உலகுக்கு வெளிபடுத்தியதாலும் வேலிபோட்டு பாதுகாத்து வருகிறது அரசாங்கம். மேலும் இதே குன்றில் இன்னும் சில குகைகள் இருப்பதாகவும், அங்கும் ஓவியங்கள் வரைந்திருந்ததாகவும், தற்போது அதற்கான தடயங்களை மட்டுமே காண முடிகிறது என்றும் குறிப்பிடுகிறார்கள்.

சித்தனவாசலை விட்டு கிளம்பும்பொழுது இயற்கை அழைக்க அங்கு கட்டப்பட்ட (அ)சுகாதார கழிவறையினுள் ஒதுங்கும் போதுதான் கவனித்தேன் அதன் அருகில் மறைவாய் இருந்த புதரினுள் இருவர் அந்தரங்க சில்மிஷம் செய்து கொண்டிருந்ததை. கருமம் கருமம் இதுமட்டும் ஏன்தான் என் கண்ணுல பட்டுத்தொலையுதோ...  

சித்தன்னவாசல் மற்றும் சமணர் படுகை பற்றி சிவகாசிகாரன் ராம்குமாரின் பதிவு படிக்க இங்கே சுட்டுங்கள்  

Tweet