தி அட்டாக் ஆப் 26/11 - படம் இல்லை பாடம்

தி அட்டாக் ஆப் 26/11. மும்பையில் நடைபெற்ற பயங்கரவாதத்தின் கோரதாண்டவத்தைப் பற்றிய படம். நவம்பரில் படத்தின் முதல் ஏழு நிமிட காட்சிகளை முன்னோட்டமாக வெளியிட்ட பொழுது,  சினிமா சினிமா ராஜ் இந்த திரைப்படம் பற்றி ஒரு பதிவு எழுதி இருந்தார், அப்போது தான் இப்படி ஒரு படம் எடுக்கப்படுவது குறித்து தெரிந்து கொண்டேன். தவறவிடக் கூடாத திரைப்படம் என்று அன்றே அந்த ஏழு நிமிடம் உறுதிபடுத்தியது. 

இயக்குனர் ராம் கோபால் வர்மாவை பற்றி கேள்விப்பட்டிருந்தேனே தவிர ஒரு படம் கூட பார்த்தது இல்லை, சமீபத்தில் வந்த ரத்த சரித்திரம் ரத்தத்தைக் குடிக்கும் சரித்திரமாக வெளிவந்ததால் அதைப்பார்க்கும் மனநிலையில் நான் இல்லை.

அட்டாக் ஆப் 26/11, நான் திரை அரங்கில் சென்று பார்த்த முதல் ஹிந்தி திரைப்படம். அதனால் எனது ஹிந்தி பற்றி ஓரிரு வரிகளிலாவது குறிபிட்டே ஆக வேண்டும்.     

சக் தே இந்தியா படம் பார்த்துவிட்டு "கண்டிப்பாக பார்க்க வேண்டிய படம்", என்று அண்ணன் சொன்ன பொழுது தான் ஹிந்தி படங்கள் பார்க்க வேண்டும் என்றொரு ஈர்ப்பு வந்தது. தமிழ் சப் டைட்டிலுடன் பார்த்த படம் அது. அந்த படம் தந்த உற்சாகத்தில் வரிசையாக ஐந்து படங்கள் பார்த்தேன், அதில் கபி குஷி கபி ஹம் படத்தின் வசனங்கள் மட்டும் சுத்தமாக புரியவில்லை. மேலும் இது வரை நான் பார்த்த ஐந்து ஹிந்திப் படங்களும் எனக்கு எவ்விதமான ஹிந்திப் புலமையையும் பெற்றுத் தந்துவிட வில்லை! இருந்தும் 3-IDIOTS, NEWYORK போன்ற படங்களில் பெரும்பாலும் ஆங்கில வசனங்கள் இருந்ததால் அப்படங்கள் பார்ப்பது ஒன்றும் அவ்வளவு சவாலாக இல்லை.    

"ஏக் காவ் மே ஏக் கிஸான்" என்ற எனது புலமையை வைத்துக் கொண்டு எந்த தைரியத்தில் முன்பதிவு செய்தேன் என்று தெரியவில்லை, நாவலூர் ஏ.ஜி.எஸ்ஸில் புக் செய்துவிட்டேன். மொழி தான் புரியாதே தவிர காட்சிகள் புரியாமல் போகாது என்ற நம்பிக்கையை முந்திய ஹிந்திப் படங்கள் ஏற்படுத்தியிருந்தன. 

டெங்கு விழிப்புணர்வு குறித்த தமிழக அரசின் அருமையான ஆனால் சிவகுமாரின் காமெடியான செய்திப் படம் முடிந்ததும் திரையில் எனக்கொரு இன்ப அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. " செவ்வாய் கிழமைகளில் ஹிந்தி படங்கள் சப் டைட்டில்களுடன் திரையிடப்படும்" என்ற அறிவுப்பு பேரரசு படத்தில் பவர் ஸ்டார் நடிக்கப் போவது போன்ற மகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தியது என்று சொன்னால் கூட அந்த உவமை பொருந்தாது.

அசிஸ்டென்ட் கமிஸ்னராக வரும் நானா பட்டேகர் அட்டாக் ஆப் 26/11 சம்பவத்தை விவரிக்கும் விதமாக கதை விரிகிறது.  26/11 மும்பைத் தாக்குதலின் போது அசிஸ்டென்ட் கமிஸ்னராக செயல்பட்டவர் கூறிய உண்மை சம்பவங்கள் அடிப்படையிலேயே இப்படத்தை இயக்கியுள்ளார் ராம் கோபால் வர்மா. மும்பைத் தாக்குதலில் 166 பேர் உயிரிழந்துள்ளனர் 250கும் மேல் படுகாயம் அடைந்துள்ளனர். மேலும் வெகுசமீபத்தில் நடைபெற்ற சம்பவம் குறித்த படம் என்பதால் இயல்பாக படத்துடன் ஒன்றிவிட முடிகிறது.

அரியவகை மீன்பிடிப்பதற்காக ஆள் கடலுக்குள் செல்லும் மீனவர்களை கொன்று அதே படகின் மூலம் மும்பையினுள் நுழைகிறது பத்து பேர் கொண்ட பயங்கரவாதக் குழு. தனித்தனிக் குழுக்களாக பிரிந்து தாக்குதல்  நடத்த தயாராகிறார்கள். காசாப் அளித்த வாக்குமூலம் திரைக்கதைக்கு பெரிதும் உதவியுள்ளது. எந்த எந்த இடத்தில் எல்லாம் தாக்குதல் நடத்த திட்டமிட்டார்கள், ஏன் அங்கெல்லாம் தாக்குதல் நடத்தினார்கள் என்பதையெல்லாம் திரைகதை உள்ளதை உள்ளபடியே சொல்கிறது. 

மும்பை மொத்தமும் கூடி இளைப்பாறும் லியோபோல்ட் பார். ஆண்களும் பெண்களும் 'குடி'த்துக் கும்மாளமிடும் ஒரு பரபரப்பான பார். அங்கிருந்து தங்கள் வெறித்தனமான தாக்குதல்களை தொடங்குகிறார்கள். தீபாவளி துப்பாக்கியை வைத்து ரோல் வெடியை வெடிப்பது போல் மும்பையில் வெடித்திருப்பதை அவ்வளவு தத்ரூபமாக படமாக்கியிருக்கிரார்கள். 

தாஜ் ஹோட்டல். இந்தியாவின் பெருமை மிகுந்த இடம். கண்ணில் கண்டவர்களை எல்லாம் சரமாரியாக சுடுவார்கள். கைக்குழந்தையின் தாயை சுட்டுக் கொன்றுவிடுகிறார்கள், அக்குழந்தை அதன் அம்மாவில் அருகில் கதறி அழுது கொண்டிருக்கும், அந்த குழந்தையை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டே எல்லாரையும் சுட்டுக் கொன்று கொண்டு இருப்பார்கள். இறுதி வரை அந்தக் குழந்தை என்னவானது என்று அந்த காட்சி சொல்லாது. அந்த குழந்தையின் தலையில் குண்டு பாய்ந்து இருந்தது என்று அடுத்த காட்சியை தொடர்வார் நானா படேகர். குழந்தை கொல்லப்படுவதை நாகரிகமாக திரைக்கதையில் இருந்து சொல்லாமல் சொன்ன உத்தி பாராட்டப்பட வேண்டிய ஒன்று. 

சத்ரபதி சிவாஜி ரயில் நிலைய தாக்குதலிலும் அவ்வளவு தத்ரூபம். தாக்குதலைப் பார்த்து கதறி அழும் போலீஸ், ரயில்வே பிளட்பார அடியில் இருக்கும் இடைவெளியில் ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும் மக்கள் என்று பல காட்சிகள் நெஞ்சைத் தொடுகின்றன. அங்கிருந்து காமா மருத்துவமனை தாக்குதல், போலீஸ் பயிற்சியின்மை மற்றும் துணிச்சல் என்று அனைத்தும் திரையில். தாஜ் ஹோட்டலை சுற்றி வளைத்த என்.எஸ்.ஜி பற்றி ஒரு காட்சியில் கூட இல்லது மட்டும் ஏமாற்றம் தருகிறது.      

பயங்கரவாதத் தாக்குதல் நடைபெற்று இருக்கும் ஒவ்வொரு இடத்திலும் நான் இருபது போன்ற உணர்வு படம் முழுவதும் என்னுடனேயே பயணித்துக் கொண்டிருந்து. கம்ப்யூட்டர் கேம் பார்ப்பது போல் நிகழ்ந்து முடிந்திருக்கிறது அந்த கோர சம்பவம். சில காட்சிகளில் துப்பாகிகள் நம்மை நோக்கி வெடிப்பதுபோன்று அமைக்கப்பட்டிருக்கும் கேமரா கோணங்கள் நம் பாதுகாப்பின் கேள்விக்குறியை இன்னும் அதிகமாக்குவது போல் உணர்ந்தேன். மேஜைகளுக்கு அடியில் ஒளிந்து கொண்டிருக்கும் மக்களை எல்லாம் தேடித் தேடி சுட்டுள்ளார்கள். 

இசை பற்றி சொல்லியாக வேண்டும். எங்குமே ஸ்பெஷல் எபக்ட் அதிகமாக உபயோகிக்கப் படவில்லை. துப்பாக்கி சுடும் சத்தம், மக்கள் கதறி அழும் சத்தம் என்று எதையுமே ஸ்பெஷல் எபக்டில் கொண்டு வரமால் பின்னணி இசையிலேயே நம்மை உணர்ந்து கொள்ள வைத்திருக்கிறார்கள். இந்தப் படத்தில் இயக்குனருக்கு அடுத்த படியாக மிக அதிகமாக உழைத்திருப்பவர் கலை இயக்குனர் உதய்சிங். தாக்குதல் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் இடத்தில் நாம் இருப்பது போன்ற உணர்வைக் கொடுத்ததில் அவருக்கும் சமபங்கு இருக்கிறது.  

கசாப்பிடம் இருந்து நேரடி வாக்குமூலம் பெறப்பட்டதால் அவன் சார்ந்த காட்சிகள் அதிகம் வருகிறது. அவன் பிடிபட்டதும், கசாப் முன்வைக்கும் வாக்குவாதம், பின் அதற்கு பதிலடி கொடுக்கும் நானா படேகர் என்று நிச்சயம் இந்தக் காட்சி பெரிதாக பேசப்படும்.

ஜிகாதிகளை மூளை சலவை செய்தவனைப் பற்றி கசாப் வர்ணிக்கும் பொழுதும், உங்களுக்கெல்லாம் கடவுள் நம்பிக்கை இல்லை, இஸ்லாம் ஆபத்தான கட்டத்தில் இருக்கிறது அதானால் ஜிகாத் தேவை, ஜிகாத் போராளி இறந்தாலும் அவன் உடல் மணக்கும், அவர்களை தேவதைகள் சொர்கத்திற்கு கூட்டிச் செல்வார்கள் என்று சொல்லும் காட்சியிலும் கசாப்பாக நடித்தவர் நடிப்பு அருமை. 

கசாப் பேசும் அந்த காட்சி முழுவதும் நானா படேகர் எதுவுமே பேசமாட்டார், கோபத்தில் அவனை கொன்று விடக்கூடாது என்பதற்காக பொறுமையாக இருப்பார். பின்பு மற்ற தீவிரவாதிகளின் சடலங்களை காண்பித்து குரான் பற்றி பேசும் பொழுதும், சடலங்களின் மேல் கசாபின் தலையை அமுக்கி "மணக்கிறதா மணக்கிறதா", என்று கோபப்படும் பொழுதும், இஸ்லாம் மதத்தின் பெருமைகளைப் பேசும் பொழுதும் அவர் நடிப்பும் இடம் பெரும் வசனங்களும் வெகு அருமை.

இறுதியில் காசாப்பை தூக்கில் போடுவதாகவும், அசிஸ்டென்ட் கமிஷ்னருக்கு பதிவி உயர்வு வழங்கப்பட்டதாவும் படம் முடியும். நானா படேகர் கடைசி காட்சியில் கடற்கரையில் நின்று கொண்டிருக்கும் பொழுது ஒலிக்கும் "ஈஸ்வர அல்லா தேரே நாம்" அனைவராலும் புரிந்து கொள்ளப்பட வேண்டிய பாடல். இந்தப் படம் தமிழில் டப் செய்யப்பட்டு இருந்தால் இன்னும் அதிகமான தமிழர்களை சென்றுசேர்ந்திருக்கும். 

வாய்ப்பு கிடைத்தால் திருட்டு டிவிடியிலாவது இப்படத்தைப் பாருங்கள், மும்பை அனுபவித்த வேதனையை இன்றும் எத்தனையோ குடும்பங்கள் அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் வேதனையை இப்படம் மூலம் உணர்ந்து கொள்ளலாம்.   

தி அட்டாக் ஆப் 26/11 மக்களை காக்கத் தவறிய அரசாங்கம் கற்றுக் கொள்ளவேண்டிய பாடம். காரணம் இப்படம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுது எனக்குப் பின்னால் அமர்ந்திருந்தவன் உயர்திரு பாரதப் பிரதமர் அவர்களை தகாத வார்த்தைகளால் திட்டிக் கொண்டிருந்தான்.   

Tweet