சென்னை விமான நிலையம் : பறத்தலும் பறத்தல் நிமித்தமும்

சிறுவயதில் விமானம் செல்லும் சத்தம் கேட்டால் 90 டிகிரியில் இருக்கும் தலையை 180 டிகிரிக்கு கொண்டு வந்து சத்தம் வரும் திசைக்கு ஏற்ப தலையை சுழற்றி வான்வெளியில் சிறு புள்ளியாக தோன்றும் அந்த எந்திரப் பறவையைக் கண்டு பிடித்துவிட்டால் அதில் கிடைக்கும் மகிழ்ச்சி வேறு எதில் கிடைத்திருக்கும். சுட்டெரிக்கும் வெயில், உச்சியில் இருக்கும் சூரியன், அண்ணாந்து பார்க்கமுடியாத அளவிற்கு கண்கள் கூசும் பிரகாசம் இவை எல்லாவற்றையும் மீறி நம்மை அண்ணாந்து பார்க்கச் செய்யும் சக்தி விமானம் என்ற மனித படைப்பிற்கு மட்டுமே இருக்க முடியும் என்பது என் எண்ணம். 

"அங்க பாருல, அந்தாப் பறக்கு பாருல" சிறுபுள்ளியாகப் பறக்கும் விமானத்தைப் பார்த்த சந்தோஷத்தில் துள்ளிக் குதிப்பான் என்னுடன் விளையாண்டு கொண்டிருக்கும் நண்பன். அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்த விமானத்தை நானும் பார்க்காவிட்டால் தூக்கம் வராது, அவன் பார்த்த விமானத்தை நமக்குக் காண்பிக்கா விட்டால் அவனுக்கும் தூக்கம் வராது. ஒருவேளை நாம் பார்த்திராவிட்டாலும் பார்த்ததாகச் சொல்லியாக வேண்டும், இல்லை என்றால் அடுத்த முறை விமானம் பார்க்கும் வரை சொல்லிக் காண்பித்துக் கொண்டே இருப்பான். சமயங்களில் தனக்குப் பின் இருகோடுகளை வரைந்து கொண்டே செல்லும் ஜெட்டை ஓடிக் கொண்டே துரத்திச் சென்ற நாட்களும் உண்டு, வானத்தைப் பார்த்துக் கொண்டே யார் மீதாவது முட்டி அடிபட்டுக் கொண்ட சம்பவங்களும் உண்டு. 

விமானம் பற்றி நினைவு கூறும் பொழுது நெடுநாளைக்கு முன்பு பார்த்த குறும்படம் ஒன்று நினைவிற்கு வருகிறது, படத்தின் பெயர் தெரியவில்லை, ஆனால் ஐந்து நிமிடத்திற்குள் அற்புதமான ஒரு மேசேஜ் சொல்லி இருப்பார். படத்தில் வசனங்கள் கிடையாது, விமானம் பறக்கும் சத்தம் மட்டுமே இசை. மூன்று கோணங்களாக நகரும் திரைக்கதை. விமானம் செல்லும் சத்தம் கேட்டு விமானத்தை தன் கைக் குழந்தைக்கு காட்டத் தயாராகும் தாய், மைதானத்தில் விளையாடிக் கொண்டிருக்கும் சிறுவர்கள் விமானத்தின் சத்தம் கேட்டு அதைப் பார்க்கத் தயாராகும் காட்சி, மூன்றாவது ஒரு சிறுவன், விமானத்தின் சத்தம் கேட்டதும் எங்கோ ஓடுவான், படம் முழுவதும் எதையோ தேடிக் கொண்டு ஓடுவான், விமான சத்தம் அருகில் வர அருகில் வர இன்னும் வேகமாய் ஓடுவான், விமானத்தைப் பார்க்கும் அவசரத்தில் அவன் ஓட்டுவது போன்று காட்சிகள் நகரும், இறுதியில் இடுந்து போன ஒரு கட்டிடத்தினுள் ஒடி, மறைவான இடம் தேடி ஒளிந்து கொள்வான், தன இரு காதுகளையும் தன கைகளால் இருக்க மூடிக் கொண்டு விமான சத்தம் கடக்கும் வரை நடுங்கிக் கொண்டு இருப்பான், இங்கிருந்து விரியும் காட்சி சொல்லும் அவன் ஒரு ஈழத்துச் சிறுவன் என்று, விமானம் பறந்தாலே குண்டுகள் விழப் போகிறது என்ற நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருக்கும் ஈழத்து நிலைமையை மிக அற்புதமாகப் படமாக்கி இருப்பார்கள். 

சிங்காரச் சென்னையில் விமானம் செல்லும் சத்தம் கேட்டு அண்ணாந்து பார்த்துவிட்டால் நம்மை ஊர்நாட்டான் என்று சொல்லிவிடுவார்கள். அந்த அவச் சொல்லுக்குப் (!) பயந்தே பலரும் அந்த சுகத்தை அனுபவிப்பது இல்லை. இருந்தும் ஒய்யாரமாக செல்லும் அந்தப் பறவையைப் பார்த்தே ஆகவேண்டும். இல்லை என்றால் எனக்கு ஜென்ம சாபல்யம் கிடைக்காது. முதன்முறை  சென்னை  வந்த பொழுது மீனம்பாக்கத்தைகடந்த நேரம் வரிசையாக நிறுத்தி வைக்கப் பட்டிருந்த விமானங்களைப் பார்த்த பொழுது, தென்காசி பேருந்து நிலையத்திற்கும் மீனம்பாக்கம் விமான நிலையத்திற்கும் பெரிய வித்தியாசம் தெரியவில்லை முகத்தில் ஏற்பட்ட ஆச்சரியக்குறியைத் தவிர!

சென்னைக்கு வந்த பின் விமானம் என்பது சர்வ சாதாரணம் ஆகிவிட்டது, அடிகடி கேட்கும் சத்தம் பழகிப் போய்விட்டது. இருந்தும் சிறுபுள்ளியாக பார்த்த விமானத்தை அதன் முழு உருவமும் தெரியும் அளவிற்குப் பார்ப்பது நல்ல முன்னேற்றம் தான்! அமெரிக்கா சென்ற சித்தி பையனை வழியனுப்புவதற்காகத் தான் முதல் முறை விமான நிலையம் சென்றேன். நுழைவுக் கட்டணம் அறுபது ருபாய். விமான நிலையத்தில் ஏழையும் ஏழை அல்லாதவனும் வித்தியாசப்படுவது இந்த அறுபது ரூபாயில் தான். 

வெளிநாடு செல்லும் தன் மகனை கணவனை அண்ணனை அக்காவை ஏதோ ஒரு உறவு முறையை வழியனுப்பும் பொழுது வித்தியாசமே இல்லாமல் அனைவருக்கும் வருவது சில துளிகள் கண்ணீர் தான். உலகம் சுற்ற செல்பவர்களைக் காட்டிலும் பணி நிமித்தம் பறப்பவர்கள் தான் மிக அதிகம் இருகிறார்கள். ஆயா வேலைக்கு செல்லும் அம்மா வயதுள்ள பெண்கள், வீட்டுவேலைக்கு செல்லும் இள வயது பெண்கள், எப்படியாவது குடும்பத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்று செல்லும் கனவுகளைத் தொலைத்தவர்கள் அல்லது தொலையாத கனவுகளைத் தேடிச் செல்பவர்கள் என்று பறத்தலும் பறத்தல் நிமித்தமும் தொடர்ந்து கொண்டே தான் இருக்கும். 

சென்னை விமானநிலையம் சர்வேதச விமான நிலையம் என்பதால் பல்வேறுபட்ட மனிதர்களை காணலாம், வெள்ளையர்களையும் கறுப்பர்களையும் செவ்விந்தியர்களையும் திறந்த வாயை மூடமால் வேற்றுக் கிரக மனிதர்கள் போல் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதால் இதுவும் ஒரு மனிதக் கண்காட்சி சாலை தான். வெள்ளைக்காரி கருப்பு சுருட்டை ரசித்து இழுத்து புகைப்பதை பார்க்கும் பொழுது ஹாலிவூட் படத்தை நேரில் பார்ப்பது போல் தான் உள்ளது. விமான நிலைய இரண்டாவது மாடியில் இருந்து ரன்வே நடவடிக்கைகளை கண்ணுக்கு எட்டிய தூரம் வரை லைவாக பார்க்கலாம். பைக் பார்க்கிங் செய்ய பதினைந்து ருபாய், கார் பார்க்கிங் செய்ய அநியாயம் 120 ருபாய். உள்ளே கிடைக்கும் சுவை இல்லாத அந்த காபி டி தண்ணியை குடிப்பதை விட குடிக்காமல் இருக்கலாம், இல்லை வீட்டில் இருந்து பிலாஸ்கில் எடுத்துச் செல்வது நலம். 

சென்னை விமான நிலையத்தை ரசிக்க நினைத்தீர்கள் என்றால் குடும்பத்துடன் சென்று வாருங்கள், விமானத்திற்கு பெட்ரோல் நிரப்புவது, லோட் ஏற்றுவது, பயணிகள் மற்றும் சரக்கு விமான வருகை புறப்பாடு போன்றவற்றை நேரில் பார்த்து ரசிக்கலாம், அறுபது ரூபாயில் மலிவு விலை சுற்றுலாத் தளம் என்பது பலருக்குத் தெரியாத விஷயம்! விமானங்களில் பறக்க வேண்டும் என்பது தற்காலிக ஆசை, ஒருமுறையாவது சென்னையிலிருந்து மதுரை வரை சென்று வந்து விட வேண்டும். பார்க்கலாம் விமானத்தில் செல்லும் நாள் என்று வரப் போகிறது என்று.

ப்ரொஜெக்டில் சேர்ந்த முதல் நாள் எனது டி எல் கார்த்திக் என்னிடம் கேட்டார் 

"ஸ்ரீனிவாசன் உங்களுக்கு எந்த ஊரு"

"தென்காசி கார்த்திக்"

" எந்தப் பக்கம் இருக்கு"

"திருநெல்வேலி பக்கம்"

" ஓகே உங்களுக்கு மாசம் ரெண்டு நாள் லீவ் கொடுத்த போதும் தான, மதுரை வரைக்கும் ப்ளைட்ல போயிட்டு வந்த்ருவீங்கல்ல "

சீனு  "?????!!!@@@@##$$$$%%%%%"

"நாங்கெல்லாம் இன்னும் அன்ரிசர்வட் கம்பார்ட்மென்ட்ல அடிச்சி புடிச்சி போரவங்கன்னு  உங்ககிட்ட எப்படி சொல்லுவேன் கார்த்திக்" மை மைன்ட் வாய்ஸ். 

விளம்பரம் 

பிளாக்கர் நண்பன் போன்ற  பிரபலங்களின் பதிவுகளுக்கு விளம்பரம் தேவை இல்லை தான், இருந்தும் இந்தப் பதிவை உங்களுக்கு நினைவு படுத்துவதற்காக இங்கே. நீங்கள் இது வரை எழுதிய மொத்தப் பதிவுகள், இனி எழுதப் போகும் போகும் பதிவுகள் அனைத்தையும் ஒரே இடத்தில பட்டியலிட வேண்டுமா படித்துப் பாருங்கள், நிச்சயம் பயனுள்ள தகவல்    

பதிவுகளை பட்டியலிடுவது எப்படி?

ஒரே ஒரு கேள்வி :  விளம்பரம் பகுதி பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?

பதிவு பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை பகிர்ந்து செல்லுங்கள். நன்றி.  

Tweet